|
Mir Droll, us grauer Vorzitt kumme
bevor d´ Menschekinder hän d´ Erd ignumme.
Im Land der Fiorde hän mir glebt un unseri Späßli driwe, bis d´ Erd het bebt.
Wu sich de Schwedekönig Karl Gustav 1630 uffgmacht het in de Krieg,
simmer mitzoge, mir hän nämlich debi welle si, bi dem Sieg.
Ganz Ditschland hämmer mit de Schwede durchquert
un sin dann 1632 au in Dierschburg ikehrt
Do hän mir dem Burgherr de Räbberg leergfresse
un sin dann in sinner Winkeller nie g´sässe.
Under de Winfässer g´läge un hän de Win d´Gurgel na laufe losse,
bis mer dirmlig ware un stock - b´soffe.
Schinbar hämmer e baar hundert Johr verschlofe,
mir hän´s usghalte sogar uni Ofe.
Dert unde im kalte Keller simmer g´ läge im Dreck,
wo mir uffgwacht sin, ware d´ Schwede schu alli weg.
Mir hän dann b´schlosse, daß mir in Dierschburg bliebe
un unseri Späßli mit de Litt do triewe.
Mir wuhne jetzt bi eich in de Räwe,
do loßt sich´s nämlich au guet läwe.
Mir finde des eifach alli ganz toll, un nenne uns ab hit
"Räbdroll!"
Im Burggrabe wuhne mir direkt iwerem "Schräckslistolle",
dert fühle mir uns wohl, mir Räbdrolle.
Mir läwe dert ganz unscheniert an basse uff,
daß de Schräcksli nix bassiert.
Un wenn bi de Schräcksli isch ma mol in Not,
do helfe mir, wus au nur got.
Unseri Streich hämmer mit de Winbure gmacht
un so manchs mol lutt iwer si glacht.
Nur im Winter hämmer nit gwißt, was mer solle driewe -
un bi unsere Untermieter "de Schräcksli" isch´s au ganz riewig
bliebe.
Ab em 11. 11. isch do unde nix mä gloffe:
Ob die wohl de ganze Winter durchschlofe??
|
|
Do sin mer na gange in dänne ihr Nescht,
e Zettel isch am Tor g´hängt, wo druff gschande isch:
"Mir Schräcksli sin uffeme große Fescht"
usgfloge simmer uss unserem Stolle,
um mit de Dierschburger rum zu tolle.
Mir Droll; dann au uffbroche ins Tal,
sin jetzt bi eich, do in dem Saal.
Uns g´ fallt´s do guet, denn do wurd g´ lacht,
g´ schunkelt un manchs Späßli gmacht.
Ab hit au unser Fasentgruß erschalle soll:
Mir grüße eich mit e me kräftige: "RÄB-DROLL"
|
|